مستعمرات سیزده‌گانه، که با نام مستعمرات سیزده‌گانهٔ بریتانیا یا سیزده مستعمرهٔ آمریکایی هم شناخته می‌شود، به مستعمرات بریتانیای کبیر در سواحل اقیانوس اطلس در امریکای شمالی در قرن‌های ۱۷ و ۱۸ میلادی گفته می‌شود. کشور ایالات متحدهٔ امریکا در سال ۱۷۷۶ بر پایهٔ این مستعمرات بنا شد. سیزده مستعمره دارای سیستم سیاسی، قانون اساسی و سیستم حقوقی مشابهی بودند و اهالی آن‌ها اکثراً انگلیسی‌زبان بودند. این مستعمرات بخشی از دارایی بریتانیا در دنیای جدیدی بودند که شامل مستعراتی در کانادا، فلوریدا و کاراییب بود.
 

جزیره ی ویک جزیره ی ویک ( Wake Island )

که به آن ویک آتول ( Wake Atoll ) نیز گفته می شود ، واقع است در اقیانوس آرام شمالی و شمال جزایر مارشال . مساحت جزیره ی ویک 6.5 کیلومتر مربع است . جمعیت آن نیز به 75 تن از پرسنل پیمانکار در خدمت ارتش آمریکا محدود می شود . آمریکا در سال 1899 میلادی این جزیره را به منظور ساختن یک ایستگاه کابل ضمیمه ی خود کرد ، همچنین آمریکا در بین سالهای 1941 و 1942 دو پایگاه مهم نیروی دریایی و نیروی هوایی خود را در جزیره ی ویک احداث نمود . در دسامبر 1941 و در جریان جنگ جهانی دوم ، جزیره ی ویک توسط قوای ژاپنی اشغال شد و پس از پایان جنگ جهانی دوم مجددا تحت کنترل آمریکا درآمد . بعد از جنگ جهانی دوم تجهیزاتی در این جزیره تعبیه گشت و جزیره ی ویک به یک توفقگاه و محل سوخت گیری وسائط نقلیه ای که از اقیانوس آرام گذر می کنند تبدیل شد . در سال 1974 آمریکا یک باند فرودگاه به منظور تمرین های هوایی نظامی در این جزیره ساخت . تمام فعالیت های جاری در این جزیره در 16 آگوست 2006 و با نزدیک شدن طوفان عظیم ایوک ( Typhoon IOKE ) که در طبقه بندی طوفان ها حائز رتبه ی 5 یا بسیار مخرب است ، به حالت تعلیق درآمد و همه ی پرسنل نظامی آمریکا این جزیره را تخلیه کردند .این طوفان پس از چند روز به این جزیره رسید و با سرعت بیش از 250 کیلومتر در ساعت و پدید آوردن امواجی به ارتفاع متجاوز از 6 متر خسارات زیادی را به امکانات مستقر در جزیره وارد آورد . پس از فروکش کردن طوفان در سپتامبر 2006 نیروی هوایی آمریکا به این جزیره بازگشت و مشغول ترمیم و بازسازی خرابی های ناشی از طوفان شد . جزیره ی ویک توسط آژانس دفاع موشکی آمریکا اداره می گردد و وظیفه ی دفاع از آن نیز بر عهده ی نیروی هوایی آمریکا می باشد . جزایر مارشال نیز مدعی مالکیت این جزیره است .
 
بیشتر بخوانید:روسای جمهور آمریکا از ابتدا تا کنون

در جزیره ی ویک لوح یادبودی از ملاقات هری ترومن ( Harry Truman ) رئیس جمهور سابق آمریکا با ژنرال داگلاس مک آرتور ( General Douglas MacArthur ) فرمانده ی ارشد سابق ارتش آمریکا در جنگ جهانی دوم وجود دارد .

 

جزیره ی هاولند

جزیره ی هاولند ( Howland Island ) واقع است در شمال جزایر فونیکس ، شرق کریباتی و شمال غرب جزیره ی بیکر . مساحت جزیره ی هاولند 1.6 کیلومتر مربع می باشد . در حال حاضر در این جزیره انسانی زندگی نمی کند . جزیره ی هاولند در اوایل قرن نوزدهم توسط آمریکا کشف شد . این جزیره در ابتدا و به سال 1857 میلادی مورد ادعای آمریکا قرار گرفت ، پس از آن شرکت های آمریکایی و بریتانیایی به منظور استحصال گوانو " Guano " ( کود چلغوز ) در جزیره ی هاولند مشغول فعالیت شدند . فار دریایی " ارهارت لایت " ( Earhart Light ) * در نیمه ی غربی ساحل جزیره واقع شده است ، تقریبا نیمی از این فار دریایی در جریان جنگ جهانی دوم تخریب شد اما دوباره بازسازی شد . حدود 30 غیر نظامی آمریکایی در سال 1942 و وقوع جنگ جهانی دوم به علت حملات هوایی و دریایی ژاپنی ها مجبور به ترک جزیره شدند . در حال حاضر مسئولیت اداره ی این جزیره بر عهده ی پناهگاه ملی حیات وحش آمریکا ( National Wildlife Refuge ) می باشد .
 
بیشتر بخوانید:در جهان چند اقیانوس وجود دارد؟
 

نام این جزیره یادآور دختر جوان و تازه کار خلبانی به نام آملیا ارهارت ( Amelia Earhart ) است که در سال 1937 با هواپیمای تک موتوره اش جزایر هاوایی را به مقصد جزیره ی هاولند ترک کرد ، در حوالی جزیره ی هاولند ناگهان ارتباط رادیویی آملیا و هواپیمایش با برج مراقبت قطع شد ، از آن پس به بعد هیچ اثری از آملیا ، جسدش و یا لاشه ی هواپیما پیدا نشد . تاکنون که بیش از 70 سال از این واقعه می گذرد راز ناپدید شدن اسرارآمیز آملیا و هواپیمای او هیچگاه کشف نشده است .

 

جزیره ی جارویس

جزیره ی جارویس ( Jarvis Island ) واقع است در اقیانوس آرام جنوبی و جنوب جزیره ی کینگمن . مساحت جزیره ی جارویس 5.4 کیلومتر مربع است . در حال حاضر کسی در جزیره ی جارویس زندگی نمی کند . جزیره ی جارویس در سال 1821 توسط بریتانیا کشف شد . این جزیره ی خالی از سکنه در سال 1858 ضمیمه ی آمریکا شد . ولی در سال 1879 بار دیگر به حال خود رها شد ، در سال 1889 بریتانیا باز هم کنترل جزیره را به دست گرفت ولی پس از چندی بریتانیا باز هم این جزیره را رها کرد . در سال 1935 آمریکا مجددا جزیره ی جارویس را مال خود کرد و تاکنون نیز این جزیره تحت تسلط آمریکا می باشد . در سال 1935 آمریکا در ضلع غربی جزیره مکانی به نام میلرزویل ( Millersville ) احداث نمود که از آن به عنوان ایستگاه هواشناسی استفاده می شود . در سال 1957 که به نام " سال بین المللی ژئوفیزیک " ( International Geophysical Year ) نام گذاری شده بود به این جزیره سفر کردند و پس از چندی در سال 1958 جزیره ی جارویس را ترک گفتند . چندی پیش در جزیره ی جارویس گربه های شکاری بسیار زیادی زندگی می کردند که بسیاری از پرندگان دریایی را شکار می کردند به طوری که جمعیت این پرندگان در این جزیره به شدت کاهش یافت ، مدتی بعد در سال 1983 تمامی گربه ها توسط گارد حیات وحش آمریکا جمع آوری و معدوم شدند . اکنون حفاظت از جزیره ی جارویس بر عهده ی پناهگاه حیات وحش ملی آمریکا که جزیی از دپارتمان داخلی ایالات متحده ی آمریکا است ، می باشد .


 

جزیره ی پالمیرا

جزیره ی پالمیرا یا پالمیرا آتول ( Palmyra Atoll ) واقع است در اقیانوس آرام شمالی ، جنوب جزیره ی کینگمن و شمال جزیره ی کریسمس . مساحت جزیره ی پالمیرا 11.9 کیلومتر مربع می باشد . در حال حاضر 4 تا 20 نفر از پرسنل منابع طبیعی و کارکنان حیات وحش آمریکا در این جزیره مستقر هستند . در سال 1802 کشتی کاپیتان ساول ( Captain Sawle ) پس از مواجهه با طوفان دریایی به طور کاملا اتفاقی به این جزیره رسید ، با ورود کاپیتان ساول به این جزیره ی ناشناخته ، او نام این جزیره را نام کشتی خود " پالمیرا " ( Palmyra ) گذاشت . جزیره ی پالمیرا در سال 1862 مورد ادعای پادشاهی هاوایی قرار گرفت . در سال 1898 جزیره ی پالمیرا ضمیمه ی مجمع الجزایر هاوایی شد ولی در سال 1959 از آن جدا شد . از ژانویه ی 2001 مسئولیت حفاظت از جزیره ی پالمیرا به عهده ی پناهگاه حیات وحش ملی آمریکا قرار داده شد .


 

جزایر میدوی

جزایر میدوی ( Midway Islands ) واقع است در اقیانوس آرام شمالی ، غرب هاوایی و شمال جزیره ی ویک . مساحت جزایر میدوی 6.2 کیلومتر مربع می باشد . در حال حاضر حدود 40 تن از کارکنان سرویس آبزیان و حیات وحش آمریکا در این جزایر مستقر هستند . جزایر میدوی اولین بار در 5 جولای 1859 توسط کاپیتان نیک بروکز ( Captain. Nick Brooks ) که با کشتی خود " گامبیا " ( Gambia ) از آبهای اقیانوس پاسیفیک عبور می کرد ، کشف شد . در ابتدا نام این جزیره " میدل بروک آیلندز " ( Middle Brook Islands ) بود و سپس به جزایر میدوی تغییر نام یافت . شاید وجه تسمیه ی " جزایر میدوی " یا نیمه ی راه ، این باشد که این جزایر دقیقا در میانه ی اقیانوس پاسیفیک و در نیمه ی راه هاوایی تا نیوزیلند واقع شده اند . آمریکا در سال 1867 مالکیت جزایر میدوی را از آن خود کرد . اولین تجهیزات در سال 1903 به جزایر میدوی آورده شد . از سال 1935 تا 1947 به مدت 12 سال با راه اندازی دو باند فرودگاه در دو جزیره ی مهم جزایر میدوی به نام " جزیره ی سند " ( Sand Island ) و " جزیره ی شرقی " ( Eastern Island ) از آن به عنوان جایگاه سوختگیری برای هواپیماها استفاده شد . به دنبال جنگ جهانی دوم ، ژاپنی ها جزایر میدوی را در سال 1941 اشغال نمودند ، پس از آن ارتش آمریکا برای بازپس گیری جزایر میدوی وارد عمل شد و با بیرون راندن قوای ژاپنی بار دیگر کنترل جزایر میدوی را در دست گرفت . پس از جنگ جهانی دوم تا سال 1993 از جزایر میدوی به عنوان ایستگاه نیروی دریایی آمریکا استفاده می شد . در سال 1993 این ایستگاه تعطیل و جزایر میدوی تحت تسلط پناهگاه ملی حیات وحش آمریکا درآمد . از سال 1996 تا سال 2001 بازدید از جزایر میدوی برای عموم آزاد شد . ولی از آن پس جزایر میدوی باز دیگر به طور موقت بسته شد ( ورود افراد متفرقه به بیشتر جزایر تحت تسلط آمریکا فقط با اجازه ی رسمی از دولت آمریکا میسر است )


 

جزیره ی بیکر

جزیره ی بیکر ( Baker Island ) واقع است در شرق جزیره هاولند ، شمال جزایر فونیکس و غرب کریباتی . مساحت جزیره ی بیکر 1.6 کیلومتر مربع می باشد . جزیره ی بیکر خالی از سکنه است . کل مساحت جزیره ی بیکر فقط 405 جریب است ولی 300 هزار جریب نیز در زیر آب قرار دارد . جزیره ی بیکر در سال 1857 تحت تسلط آمریکا قرار گرفت ، در نیمه ی دوم قرن 19 میلادی دو شرکت آمریکایی و بریتانیایی مشترکا کار استحصال گوانو را از معادن جزایر بیکر آغاز کردند ، در سال 1935 تلاش هایی برای تحت تسلط در آوردن جزیره ی بیکر توسط بریتانیا و آمریکا انجام شد ، به ویژه اینکه جزیره ی بیکر در مجاورت جزیره ی هاولند قرار دارد ، حتی تعدادی نیز به جزیره مهاجرت کردند ، با شروع جنگ جهانی دوم جزیره ی بیکر کاملا تخلیه شد ، از آن زمان تاکنون نیز کسی در جزیره ی بیکر زندگی نمی کند ، یک فار دریایی ( برج دیدبانی ) نیز در قسمت غربی جزیره وجود دارد . حراست از جزیره ی بیکر بر عهده ی پناهگاه ملی حیات وحش آمریکا می باشد که سالیانه به این جزیره سرکشی می کند .

 

جزیره ی جانسون

جزیره ی جانسون یا " جانسون آتول " ( Johnson Atoll ) واقع است در اقیانوس آرام شمالی ، 1400 کیلومتری جنوب غرب هاوایی ، جنوب شرق جزایر میدوی و شمال جزیره نمای کینگمن . مساحت جزیره ی جانسون 6.8 کیلومتر مربع می باشد . در حال حاضر حدود 300 نظامی آمریکایی و 1000 تن از پرسنل پیمانکار غیرنظامی در جزیره ی جانسون مستقر هستند . جزیره ی جانسون به طور تصادفی توسط " کاپیتان جوزف پیرپوینت " ( Captain Joseph Pierpoint ) که با کشتی خود " سالی " ( Sally ) در حال عبور از اقیانوس آرام شمالی بود ، کشف شد . در سال 1807 " ستوان ویلیام اسمیت " ( Lieutenant. William Smith ) که سوار بر کشتی خود " اچ ام اس کورن ولیس ( HMS Cornwallis ) در مدت کوتاهی در جزیره اقامت داشت ، نام کاپیتان کشتی اش را " چارلز . جی . جانسون " ( Charles J. Johnson ) بر این جزیره نهاد . در سال 1962 آمریکا آزمایشات هسته ای خود را در جزیره ی جانسون آغاز کرد . طی سالهای اخیر ژنراتورهایی برای تامین برق پرسنل نظامی و پیمانکاران غیر نظامی ساکن جزیره در جزیره ی جانسون راه اندازی شده است ، همچنین هر ماه هواپیماهایی نیز خورد و خوراک و مایحتاج ساکنان جزیره را وارد می کنند .
بیشتر بخوانید:جغرافیای ایالات متحده آمریکا

جزیره نمای کینگمن

یا صخره ی دریایی کینگمن " کینگمن ریف " ( Kingman Reef ) واقع است در اقیانوس آرام شمالی ، شمال جزیره ی پالمیرا و جنوب جزیره ی جانسون . جزیره نمای کینگمن 1 کیلومتر مربع وسعت دارد . جزیره نمای کینگمن در 29 نوامبر 1853 توسط کاپیتان ، " دبلیو . ای . کینگمن ( W.E. Kingman ) که با کشتی آمریکایی " شوتینگ استار " ( Shooting Star ) در حال گذر از اقیانوس آرام بود کشف شد . جزیره نمای کینگمن در سال 1922 ضمیمه ی آمریکا شد . هیچ گیاهی در این جزیره نما نمی روید زیر سطح جزیره ی نمای کینگمن کاملا مماس با آب است و خاک به اندازه ی کافی برای رشد و نمو گیاه وجود ندارد ، همچنین هیچ نوع جانوری نیز در این جزیره نما زندگی نمی کند ، تنها موجودات زنده ، آبزیان دریایی هستند . در 18 ژانویه ی سال 2001 مسئولیت حفاظت از جزیره نمای کینگمن به عهده ی پناهگاه حیات وحش ایالات متحده ی آمریکا قرار گرفت .